မုန္တိုင္းထဲမွကဗ်ာ

မိုးသက္ဆင္သည္
ေလၿပင္းဖက္၍၊ ၿပိဳးၿပက္လ်ွပ္စစ္
တထစ္ထစ္တည့္၊ ေခ်ာင္းၿမစ္အိုင္ကမ္း
ေဘာင္ဘင္ယမ္းသည္၊ လ်ွပ္ပန္းေကာက္ေကြ ့
တိမ္ကိုေ၀ွ ့လ်က္၊ အက္၍ကဲြသြင္
အိုသစ္ပင္လည္း၊ ေၿမၿပင္ေအာက္ထိ

ေကြးညႊတ္အိ၍၊ ရွိရွိသမ်ွ

ပ်က္စီးၾကသား၊ အလွကင္းမဲ့

က်ိဳးပဲ့ယြင္းကာ၊ စိတ္စိတ္ၿမႊာသည္

ညခါမုန္တိုင္း၊ တိုက္သတည္း။

တစ္ညဥ့္ယံလံုး
စိန္လ်ွံတင့္တင့္၊ ၾကယ္တစ္ပြင့္မ်ွ
ၾကြား၀င့္အလ်င္း၊ မလင္းမဲမဲ
ေမွာင္မိုက္ထဲ၌၊ သဲသဲမုန္တိုင္း
ရိုင္းစိုင္းေစာ္ကား၊ ရပ္စဲသြားေသာ္
ပတ္ၾကားအက္ကြဲ၊ ေၿမညႊန္ ့ထဲမွ
ရဲရင့္ကင္းငံု၊ လင္းအာရုဏ္၀ယ္
မွုန္မွုန္ပုရစ္၊ ထြက္ၿပဴလွစ္သည္
အသစ္ၿပန္လည္ပြင့္သတည္း။

ဒဂုန္တာရာ(၁၉၄၇)